من متوجه شدم که نسبت به غذاهایی که طبیعی نیستند واقعا سختگیر هستم . من فکر می کردم هر چیزی که طبیعی است، بهتر است. اما مشخصا این موضوع درست نیست.
چند هفته پیش من و همسرم به یک مغازه خواربار فروشی رفته بودیم و در حال بررسی برچسب محصولات بودیم و فورا تمامی چیزهایی را که کلمه مصنوعی بر روی آنها نوشته شده بود را کنار می گذاشتیم و وقتی متوجه می شدیم محصولی حاوی مواد شیمیایی و مصنوعی است بلافاصله آن را به قفسه باز می گرداندیم.
به عنوان یک مشتری برای متقاعد کردن خودم در مورد مواد مصنوعی هرگز هیچ گونه تحقیقی انجام نداده بودم.
به هر حال من فکر می کردم که انتخاب یک ماده طبیعی اشتباه نیست، به نظر شما هست؟ به نظر می رسد انتخاب مواد طبیعی نسبت به مصنوعی و شیمیایی سالم تر است.
من همواره محصولات طبیعی را انتخاب می کردم و برای تغییر این روش هیچ کاری نمی کردم. اما یک اتفاق جدید باعث تشویق من به این کار شد. بنابراین بیشتر از این به انتخاب ناآگاهانه غذاها ادامه ندادم و آستین ها را بالا زده و شروع به تحقیق کردم.
این اولین ماموریت من بود. کدامیک بهتر است طبیعی یا مصنوعی؟ یا هیچ کدام آنها؟
بنابراین من شروع به کاوش کردم
این توصیف ویکی پدیا از مواد مصنوعی است (لطفا به خاطر داشته باشید در صنعت غذایی از واژه مصنوعی به جای سنتتیک استفاده می کنند): مواد و یا ترکیبات مصنوعی به موادی اطلاق می شوند که به جای تولید در طبیعت به وسیله انسان از طریق ترکیب و یا سنتز ساخته و تولید می شوند.
به عبارت دیگر اگر مداخله انسان صورت بگیرد ماده مصنوعی است و اگر در طبیعت یافت شود ماده طبیعی است.
تا اینجا درست
من قبلا فکر می کردم مواد مصنوعی در طبیعت وجود ندارند و جزء ساخته های دست بشر هستند (مثل محصولات پلاستیکی). البته خیلی هم دور از واقعیت نیست.
ما می توانیم آب را در آزمایشگاه تولید کنیم. که این موضوع باعث می شود این آب مصنوعی باشد. تنها با مخلوط کردن مولکول های هیدروژن با اکسیژن ما واقعا یک آب مصنوعی داریم!
این آب مصنوعی دقیقا مشابه آبی است که شما در طبیعت پیدا می کنید.
دقیقا مثل اینکه کودک حاصل از لقاح مصنوعی (IVF) با کودکی که از راه طبیعی متولد می شود یکسان است، آبی که در آزمایشگاه تولید می شود نیز دقیقا مشابه آبی است که در طبیعت یافت می شود.
شما نمی توانید به یک کودک حاصل از لقاح مصنوعی بگویید که از یک کودک طبیعی کمتر است. می توانید؟ احتمالا نه نمی توانید. اما آیا می دانستید که اوایل به کودکانی که از راه لقاح مصنوعی متولد شده بودند، برچسب ننگ و خفت می زدند؟
گاردین گزارش داد که دکتر توماس متیوز متخصص زنان در سال 1980 گفته است که:
واژه بچه لوله آزمایشگاهی واژه ای است که برای تحقیر به آن چسبانده شده و تنها به این خاطر که این فرآیند طبیعی نبوده است.
مشخصا عبارت "در طبیعت یافت نمی شود" تنها مختص به مواد غذایی نیست. و مثال لقاح مصنوعی به ما دیدگاه درست و تصویر بزرگ تری را از موضوع "در طبیعت یافت نمی شود = بد/بدتر از طبیعی" داد. حالا برگردیم به موضوع آب.
خوب، ما واقعا آب را در آزمایشگاه تولید نمی کنیم. اما مواد دیگر را چرا. ما می توانیم ویتامین C را در آزمایشگاه تولید کنیم، دقیقا مشابه ویتامین C است که به صورت طبیعی در پرتقال یافت می شود.
من واقعا علاقه ای ندارم که مواد ناسالم را تنها به این دلیل که طبیعی هستند مصرف کنم. و واقعا علاقه ای ندارم که توان ذهنی و زمان زیادی را برای تولید مواد و ترکیبات طبیعی تلف کنیم وقتی می توانیم با روش مصنوعی این مواد را سریعتر و ارزان تر بدست آوریم. من ترجیح می دهم که زمان و هزینه بیشتر صرف تحقیقات بیشتر (بیایید راه درمان سرطان را کشف کنیم) یا خرج مصارف با ارزش تری از منابع مان شود.
الان من حس بهتری نسبت به محصولات مصنوعی دارم
ترکیبات شیمیایی مصنوعی ممکن است مشابه طبیعی شان باشند ولی دقیقا همان طبیعی نیستند.
چند سال پیش در یک خبر اعلام کردند که ویتامین E که در طبیعت یافت می شود از نوع مصنوعی آن که در مغازه ها به عنوان مکمل فروخته می شود بسیار بهتر است.
مشخصا این یک موضوع قابل بحث است، اما به نظر می رسد ویتامین E مصنوعی اثربخشی کمتری از ویتامین E طبیعی دارد. اما این به این معنی نیست که ویتامین E برای سلامتی ما مضر است- تنها به این معنا است که اثر لازم را ندارد.
به هر حال، زمانی که من برای اولین بار در مورد آن شنیدم، گمان کردم که این موضوع در مورد تمامی مواد مصنوعی صادق است. آنها واقعا نمی توانند به اندازه مواد طبیعی مفید و خوب باشند. خوب؟
واقعا نیستند. مجددا- آیا آب مصنوعی بدتر از آب طبیعی است؟ آیا بچه حاصل از لقاح مصنوعی کمتر از بچه ای است که به روش طبیعی متولد شده است؟
برخی مواد مصنوعی سمی هستند و برخی نه. دقیقا مشابه مواد طبیعی که برخی از آنها سمی هستند و برخی دیگر خیر. بیایید وارد بحث شویم.
شما در این شکل می توانید به وضوح مشاهده کنید حتی سیب زمینی و سیب نیز ترکیبات شیمیایی دارند! کی می دونست؟ من که قطعا نمی دونستم، البته قبل از اینکه وارد بحث شویم.
خب، این موضوع به اندازه مصرف ما بستگی دارد. مشخصا سیب و سیب زمینی حاوی مقادیر بسیار ضعیفی از آن هستند و از این رو بی ضرر هستند. البته اگر شما مقادیر زیادی از آمیگدالین و سولالین را مصرف کنید، نتیجه کار خیلی خوب نخواهد بود. ویکی پدیا در مورد آمیگدالین نوشته: آمیگدالین در سیب یافت می شود و تنها عامل ایجاد مسمومیت در فرد نمی شود بلکه ممکن است موجب مرگ شود.
البته ویکی پدیا در مورد سم سولانین که در سیب زمینی وجود دارد می نوسید:
مسمومیت با سم سولانین در ابتدا با اختلالات دستگاه گوارشی و اختلالات عصبی در فرد بروز می کند. علائم مسمومیت عبارتند از: تهوع، اسهال، استفراغ، درد معده، سوزش گلو اختلالات قلبی و کابوس، سردرد و سرگیجه است. در شرایط حاد تر موجب ایجاد توهم، از دست دادن حس های بدن، فلج، تب، یرقان، گشاد شدن مردمک ها، هیپوترمی و در نهایت مرگ می شود.
مصرف خوراکی سولانین در مقدار متوسط هم موجب مرگ می شود. یک مطالعه عنوان می کند که مصرف دوز 2 تا 5 میلی گرم به ازای هر کیلو از وزن انسان موجب بروز نشانه های مسمومیت در فرد شده و به ازای 3 تا 6 میلی گرم به ازای وزن هر کیلو از وزن بدن می تواند کشنده باشد.
نشانه های مسمومیت معمولا 8 تا 12 ساعت بعد از مصرف پدیدار می شوند، اما در صورت مصرف مواد غذایی حاوی سولانین بالا نشانه های مسمویت به سرعت یعنی 30 دقیقه بعد از مصرف بروز می کنند.
اگر چه هر دو مواد یعنی سیب و سیب زمینی حاوی ترکیبات سمی هستند. اما من شخصا هیچ علاقه ای به نخوردن آنها ندارم. ولی چرا؟
همه چیز در مورد سیب و سیب زمینی نیست، گلابی و کدو نیز سمی هستند!
نه در واقع آنها سمی نیستند. به خاطر دوز پایینی که در آنها وجود دارد ما با خوردن این میوه ها و سبزیجات مسموم نمی شویم!
این موضوع در مورد ترکیبات و مواد مصنوعی مورد تایید دولت نیز صادق است. و به همین خاطر است زمانی که شما دارو مصرف می کنید حتما باید دوز مشخص و پیشنهاد شده را مورد استفاده قرار دهید. نه اینکه بدون توجه به آن همه قرصها را یکجا بخورید. آنها دوز امنی برای هر نوع ترکیب شیمیایی است.
واقعا اطلاعی ندارم که تمامی ترکیبات مصنوعی برای شما خوب هستند یا خیر همانطور که اطلاع ندارم که آیا تمامی ترکیبات طبیعی برای سلامتی شما مفید هستند یا خیر.
آنچه که من میدانم این است که اگر دوز مناسب باشد و ترکیب شیمیایی مورد تایید ومعتبر باشد، قطعا سمی نخواهند بود. به عبارت دیگر برای مصرف مناسب و بی خطر هستند.
برای مثال، خوردن سبزیجات ممکن است از خوردن پنیر برای شما مفیدتر باشد. این بدین معنا نیست که خوردن پنیر باعث مسمومیت می شود اما بدین معناست که شما می بایست سبزی را بیشتر از پنیر مصرف کنید.
این موضوع تنها در مورد ترکیب شیمیایی در مقابل ترکیب طبیعی است. مطالب زیادی در این زمینه در مورد غذا وجود دارند. مثل اینکه آیا غذاهای ارگانیک بهتر از غیر ارگانیک است؟ این سوال خارج از این حوزه کاری است.
همچنین من مخالف اینکه شما تحقیقات خودتان را انجام دهید نیستم. بلکه از شما تقاضا می کنم که این کار را انجام دهید. همانطور که در پست اولیه خودم گفتم من تنها نقش آگاهی دهنده را دارم. آگاه کردن مشتری، شرکت ها و تولیدکنندگان را ترغیب می کند تا محصولات بهتری را تولید کنند.
من همه چیز را از صحبت در مورد دوز آغاز کردم و واقعا تمایلی ندارم که در یک مقاله دیگر به این سوال پاسخ بدهم. آیا هر کدام از این ترکیبات شیمیایی را باید به صورت جداگانه مورد ارزیابی قرار داد؟
من متوجه شدم که در مورد مصرف هر ماده ای که طبیعی نیست سختگیرانه برخورد می کردم. من گمان می کردم هر چیزی که طبیعی است پس بهتر است. اما قطعا این موضوع درست نیست
اما یک موضوع قابل توجه دیگر نیز وجود دارد.....
ما در مسیر طبیعی بودن قرار داریم. حتی زمانی که لقاح مصنوعی موضوع جدیدی بود ما بچه های حاصل از لقاح مصنوعی را کم ارزش تر از سایرین می دانستیم. حتی هنوز هم پذیرفته ایم که مواد مصنوعی لزوما نسبت به مواد طبیعی بدتر هستند. حتی افراد تحصیل کرده نیز به راحتی در مورد این موضوع سختگیر هستند ( بله در مورد خودم صحبت می کنم!)
من خیلی زیاد در مورد این موضوع فکر کردم. چرا ما واقعا مشتاقیم هر چیزی که طبیعی نیست را محکوم کنیم؟
آیا ما به عنوان انسان بخشی از طبیعت نیستیم؟ آیا هوش و توانمندی ذهنی ما بخشی از طبیعت نیست؟ اگر محصولات حاصل از حیوانات را جزء گروه طبیعی دسته بندی می کنیم چرا نباید محصولاتی که حاصل از هوش و توانمندی ذهنمان است را نیز در گروه مواد طبیعی دسته بندی کنیم؟
چرا باید هر چیزی که ساخته ی دست انسان است را مصنوعی بنامیم؟
منبع:
https://fitnessreloaded.com/natural-vs-synthetic/